Dołącz do Forum Kobiet To miejsce zostało stworzone dla pełnoletnich, aktywnych i wyjątkowych kobiet, właśnie takich jak Ty! Otrzymasz tutaj wsparcie oraz porady użytkowniczek forum! Zobacz jak wiele nas łączy ... Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź Posty [ 13 ] 1 2013-01-30 12:28:02 hassana Mój jest ten kawałek podłogi Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-02-26 Posty: 76 Wiek: 20+ Temat: Cytaty opisujące tęsknotę za zmarłą osobą. Znacie takie? Witam,Czy znacie może jakieś cytaty, krótkie sentencje o tęsknocie związanej ze zmarłą osobą (a konkretniej mamą)? Szukałam takich w internecie, ale nie znalazłam nic ciekawego. Może sami na własnych doświadczeniach stworzyliście coś takiego. Chodzi mi o krótkie (paru słowne) góry dziękuję za pomoc!Pozdrawiam Uczę się akceptować niepowtarzalny, cierpko-gorzki smak każdego dnia... 2 Odpowiedź przez mar66 2013-01-30 21:32:34 mar66 Dobry Duszek Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-02-27 Posty: 132 Wiek: 50+ Odp: Cytaty opisujące tęsknotę za zmarłą osobą. Znacie takie? A moze to:Śpieszmy sie kochac ludzi , tak szybko odchodzą. Jan Twardowski. 3 Odpowiedź przez Bubuś 2013-01-30 22:15:30 Bubuś Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: ogrodnik Zarejestrowany: 2011-12-04 Posty: 2,130 Wiek: 29 Odp: Cytaty opisujące tęsknotę za zmarłą osobą. Znacie takie? "Odeszlas tak niespodziewanie. Zabraklo czasu na pożegnanie."" Śpisz cicho, matuś kochana, Bez smutków i bez cierpienia? Nie płaczmy!? to wola pana Wszystko na świecie zmienia" 4 Odpowiedź przez anet78 2013-01-30 22:38:41 anet78 Cioteczka Dobra Rada Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-11-21 Posty: 349 Wiek: po 30-tce :) Odp: Cytaty opisujące tęsknotę za zmarłą osobą. Znacie takie? mar66 napisał/a:A moze to:Śpieszmy sie kochac ludzi , tak szybko odchodzą. Jan chyba jest najlepsze... 5 Odpowiedź przez Marzena1 2013-01-30 23:01:31 Ostatnio edytowany przez Marzena1 (2013-01-30 23:02:13) Marzena1 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: uczę się :) Zarejestrowany: 2011-12-20 Posty: 4,884 Wiek: Z roku na rok coraz wyższy :) Odp: Cytaty opisujące tęsknotę za zmarłą osobą. Znacie takie? może pierwszy z tych co ja mam w sygnaturze tylko one akurat poświęcone są mojej kruszynie, może cos do dasz, ujmiesz i będzie dobrze przykro mi z powodu mamy one odchodzą za wcześnie "Najtrudniej przeżywa się żałobę, gdy nie ma możliwości zobaczenia ciała zmarłego". r. Kruszynka 21 marzec 2014 r . urodziła sie Julia :*CC , 2525 g , 52 cm , 10 punktów Apgar 6 Odpowiedź przez hassana 2013-01-31 08:51:49 hassana Mój jest ten kawałek podłogi Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-02-26 Posty: 76 Wiek: 20+ Odp: Cytaty opisujące tęsknotę za zmarłą osobą. Znacie takie? mar66 napisał/a:A moze to:Śpieszmy sie kochac ludzi , tak szybko odchodzą. Jan zbyt oklepane. Potrzebuje czegoś wyjątkowego, co będzie wiązało się z konkretną osobą, a nie ogólnie ze współczuje ! Twój pierwszy cytat jest fajny, ale to też jeszcze nie to czego szukam. Uczę się akceptować niepowtarzalny, cierpko-gorzki smak każdego dnia... 7 Odpowiedź przez MammaMatta 2013-01-31 16:13:40 MammaMatta Zaglądam tu coraz częściej Nieaktywny Zawód: pracownik socjalny Zarejestrowany: 2013-01-31 Posty: 14 Wiek: 32 Odp: Cytaty opisujące tęsknotę za zmarłą osobą. Znacie takie? moze... lataj z aniolami i tancz z gwiazdami 8 Odpowiedź przez Miriam 2013-01-31 16:37:58 Miriam Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-02-04 Posty: 4,666 Wiek: 45 Odp: Cytaty opisujące tęsknotę za zmarłą osobą. Znacie takie?Ty już odeszłaś/odszedłeś, ja wciąż idę, ale jeszcze będziemy razem, dzieli nas tylko czas... 9 Odpowiedź przez Florka65 2013-02-01 18:16:37 Florka65 Słodka Czarodziejka Nieaktywny Zawód: emerytka - wolna jak ptak... Zarejestrowany: 2012-12-11 Posty: 180 Wiek: do setki jeszcze mi duuuużo brakuje... Odp: Cytaty opisujące tęsknotę za zmarłą osobą. Znacie takie? Zbigniew HerbertTren(Pamięci Matki)A teraz ma nad głową brązowe chmury korzeniwysmukłą lilię soli na skroniach paciorki piaskui płynie na dnie łodzi przez spienione mgławiceo milę dalej od nas tam gdzie rzeka zakręcawidoczna ? niewidoczna ? jak światło na falinaprawdę nie jest inna ? opuszczona jak wszyscy Nie musimy akceptować cudzych przekonań... ale musimy akceptować prawo innych do ich posiadania. 10 Odpowiedź przez czytelniczka51 2013-02-02 21:59:38 czytelniczka51 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-11-08 Posty: 12,193 Odp: Cytaty opisujące tęsknotę za zmarłą osobą. Znacie takie?Byłaś jesteś będziesz. 11 Odpowiedź przez czytelniczka51 2013-02-02 22:06:00 czytelniczka51 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-11-08 Posty: 12,193 Odp: Cytaty opisujące tęsknotę za zmarłą osobą. Znacie takie?Zgasłaś jak promień pokój a nam smutek wieczny. 12 Odpowiedź przez mar66 2013-02-03 21:50:49 mar66 Dobry Duszek Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-02-27 Posty: 132 Wiek: 50+ Odp: Cytaty opisujące tęsknotę za zmarłą osobą. Znacie takie? Być może dla świata jesteś tylko człowiekiem, ale dla niektórych ludzi jesteś całym światem... Gabriel Garcie Marguez Posty [ 13 ] Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź Zobacz popularne tematy : Mapa strony - Archiwum | Regulamin | Polityka Prywatności © 2007-2021

Wygłaszanie mowy pożegnalnej w Polsce staje się coraz popularniejsze. Musisz ją stworzyć i nie wiesz, jak się za to zabrać? Z jakich elementów powinna się składać mowa pogrzebowa? Udzielimy ci kilku pomocnych wskazówek! Jednym z bardzo ważnych elementów ceremonii ostatniego pożegnania jest mowa pogrzebowa. Jeśli jej przygotowanie spadło na ciebie i nie wiesz, jak je napisać, to musisz przede wszystkim wiedzieć, że taka treść powinna uczcić pamięć zmarłego. Twoja przemowa powinna być streszczeniem wspólnych lat pełnych różnych wydarzeń i wzruszeń. Wiemy jednak, że realizacja tego zadania nie jest łatwa, dlatego pamiętaj, że jeśli nie czujesz się na siłach, to możesz krótką przemowę pogrzebową przekazać celebransowi ceremonii pogrzebowej. Mowa pogrzebowa, inaczej często nazywana laudacją, to przemowa w hołdzie zmarłemu wygłaszana podczas uroczystości pochówku. Powinna być ona przedstawieniem życia zmarłego, jego osobowości i czynów za pomocą słów, zwykle przynoszących ukojenie rodzinie i uczestnikom pogrzebu pogrążonym w żałobie. Krótko mówiąc – celem przygotowania mowy jest wspomnienie osoby, która odeszła i przekazanie podziękowań wszystkim przybyłych na uroczystość pogrzebową. To również ostatnia okazja na to, aby móc powiedzieć osobie zmarłej wszystko to, czego nie zdążyliśmy za jej życia. Kto powinien wygłosić mowę pogrzebową? Zdecydowanie najczęściej mowa pogrzebowa jest wygłaszana przez osobę, która dobrze znała zmarłego. Zwykle jest to członek najbliższej rodziny osoby, która odeszła, czyli: partner;współmałżonek;syn/córka;rodzic;rodzeństwo;ktoś z bliskich przyjaciół. Jeśli jednak najbliższa rodzina nie czuje się na siłach, aby przygotować mowę pogrzebową i później ją wygłosić, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby zajął się tym nawet dobry sąsiad! Warto tutaj podkreślić, że mówca powinien być zaopatrzony w tradycyjną, płócienną chusteczkę, ponieważ na pewno pojawi się niejedna łza… Mowa pogrzebowa – elementy Podczas przygotowywania mowy powinieneś skupić się na tym, aby zawiera cztery najważniejsze elementy takie jak: Przywitanie zgromadzonych żałobników: „Drodzy Zebrani”, „Witam wszystkich przybyłych”;Określenie celu przemowy: „Zebraliśmy się tutaj dzisiaj wszyscy, aby móc pożegnać śp…”;Wspomnienie i pożegnanie zmarłego;Podziękowanie za udział w uroczystości pogrzebowej. Koniecznie należy pamiętać o tym, że mowa nie powinna być zbyt długa, ponieważ najpewniej przynajmniej kilka osób będzie chciało wystąpić. Nie może być również monotonna, a wypowiadane słowa powinny być zrozumiałe dla każdego. Co więcej – wykluczone jest, aby przemowa zawierała zbyt bezpośrednie sformułowania. Co powinna zawierać mowa pogrzebowa? Podczas tworzenia mowy należy skupić się na tym, aby przedstawiała ona życiorys osoby zmarłej. Wiele przemówień zaczyna się od przekazania historii z dzieciństwa. Mówca przytacza datę i miejsce urodzenia osoby śp. – to doskonały wstęp. Później można przejść do wspomnień o edukacji oraz życiu rodzinnym i zawodowym. Na pewno warto wspomnieć również o wszelkich ważnych wydarzeniach dla rodziny i samego zmarłego, które miały miejsce i mogą mieć znaczenie dla wielu zebranych osób. Należy także wymienić pozytywne czyny, czy wspomnieć o cechach charakteru. Niektórzy wprowadzają do mowy elementy humorystyczne i o ile nie ma w nich nic złego, to jednak nie zawsze są one wskazane. Należy raczej z nich zrezygnować, zwłaszcza jeśli rodzina nie wyraziła na nie zgody. Końcowy etap przemowy to przede wszystkim wymienienie najbliższych członków rodziny, którzy go żegnają i podziękowania dla wszystkich, którzy zdecydowali się towarzyszyć zmarłemu w ostatniej drodze na cmentarzu. Najpiękniejsza mowa pogrzebowa Przykład pięknej mowy pogrzebowej to: Droga rodzino, szanowni goście. Zebraliśmy się dziś, aby towarzyszyć w ostatniej drodze zmarłej Annie Kowalskiej. Jej śmierć zaskoczyła nas i głęboko zasmuciła. Nie jest mi łatwo wypowiadać te słowa, przecież z Anną przyjaźniłam się przez ponad dwadzieścia lat. Poznałyśmy się, kiedy obie nas życie jeszcze kształtowało. Nie byłabym taką samą osobą bez niej, a jej strata na zawsze odciśnie na mnie piętno. Anna była osobą niezwykle dobrą, o wielkim sercu dla ludzi. Nigdy nie szczędziła miłości swojej rodzinie i przyjaciołom, jej dzieciom, wnukom, mężowi, mnie. Nigdy nikomu nie odmówiła pomocy, nigdy nie zabrakło jej czasu dla bliźniego. Była zaangażowana w sprawy naszej społeczności. Brakować jej będzie nie tylko jej najbliższym, ale również wszystkim osobom, w których życiu istniała. Jej choroba i śmierć przyszła niespodziewanie. Anna do ostatnich chwil starała się zachować pogodę ducha, pocieszając nas i podtrzymując na duchu. Dziękuję wszystkim zebranym za przybycie. Proszę o pamięć i modlitwę za Annę Mowa pogrzebowa wygłoszona przez księdza Jeśli mowę pogrzebową ma wygłosić ksiądz, szczególnie taki, który nie znał blisko zmarłej osoby, warto sporządzić listę elementów, o których zawarcie w tej mowie go poprosimy. W ten sposób możemy być pewni, że nasz bliski zostanie uczczony w taki sposób, w jaki go zapamiętaliśmy. Mowa pogrzebowa dla taty Wygłaszanie mowy pogrzebowej bliskiej osoby zawsze jest trudne. Tworząc jej tekst na pogrzeb ojca, możemy znaleźć się w sytuacji, w której nie wiemy, co powiedzieć. Warto wtedy przywołać szczęśliwe wspomnienie z dzieciństwa, które naprawdę pokazuje jego cechy. Mowa pogrzebowa dla mamy Wygłaszając mowę pogrzebową dla mamy, warto przywołać taki jej obraz, jaki na zawsze chcemy zapamiętać. Związane z nią wspomnienia prawdziwie od serca, cytaty z jej ulubionych wierszy lub autorstwa jej ulubionych autorów z pewnością nam w tym pomoże. Mowa pogrzebowa cytaty Cytaty, których można użyć w mowie pogrzebowej to: „Najważniejsze we wspomnieniach jest to, żeby mieć się gdzie zatrzymać i tam je wspominać” – Terry Prachett„Wspomnienia ogrzewają człowieka od środka. Ale jednocześnie siekają go gwałtownie na kawałki” – Haruki Murakami„Bóg widzi śmierć inaczej niż my, / my widzimy ją jako ciemny mur, / Bóg jako bramę…” – W. Flex„Można odejść na zawsze, by stale być blisko…” – ks. J. Twardowski Mowa pogrzebowa na wesoło Wygłaszając mowę pogrzebową dla bliskiej osoby, możemy dostosować ją do osobowości ukochanej zmarłej osoby. Jeśli zawsze uwielbiała ona humor i wprost nie potrafiła znieść poważnych sytuacji, możesz przenieść to nastawienie również na jej pogrzeb. Trzeba jednak zrobić to z taktem i rozwagą. Co absolutnie nie powinno znaleźć się w mowie? Najpewniej każdy słyszał przysłowie, że o zmarłych mówi się dobrze albo wcale. Obowiązuje ono również dzisiaj. Należy mieć na uwadze, że mało który zmarły był święty za życia. Wielu z nich ma na swoim koncie niewiele pozytywnych uczynków. W takiej sytuacji stworzenie dobrej przemowy pogrzebowej bywa skomplikowane. Zawsze jednak powinieneś kierować się tym, że przemowa powinna być prawdziwa i pozbawiona kłamstw. Absolutnie jednak niedopuszczalne jest, aby w mowie pogrzebowej były wspomnienia o nieprawdziwych zdarzeniach. Zawsze można znaleźć jakieś mniej czy bardziej pozytywne zdarzenia z życia każdego człowieka – mogą one w końcu pochodzić z różnych etapów żywotu. O czym musisz pamiętać, wygłaszając mowę? Nie stresuj się, jeśli zostałeś wybrany na mówcę. Musisz jednak zadbać o to, aby twoje słowa płynęły prosto z serca. Nie ma potrzeby, abyś uczył się mowy pogrzebowej na pamięć. Wystarczy, że całą treść spiszesz na kartce i odczytasz ją podczas ceremonii. Nie obawiaj się również tego, że twoje przemówienie nie będzie idealne. Jeśli twój głos będzie drżał lub zdążą ci się potknięcia językowe, to wiedz, że to zupełnie normalne, a wszyscy zgromadzeni na pewno to zrozumieją. Zanim nastąpi ten dzień, to pamiętaj, aby przynajmniej kilkakrotnie przeczytać na głos przygotowaną przemowę. W ten sposób się przygotujesz, a twoja mowa zostanie wygłoszona spokojnie, z odpowiednim taktem. Mowa pożegnalna – podsumowanie Wcale nie musisz wyróżniać się umiejętnościami literackimi, aby stworzyć dobrą mowę pogrzebową dla bliskiej osoby. I choć jest to oczywiście ogromna odpowiedzialność to jednocześnie również zaszczyt. Pamiętaj, że twoja wypowiedź nie musi być długa – najważniejsze jest to, aby była szczera, a wypowiadane słowa płynęły prosto z serca. Zobacz także:

Marlena zrobiła dla zmarłej mamy coś wyjątkowego. Z opisu Marleny na profilu programu „Rolnik szuka żony” wiadomo, że jest absolwentką trzech kierunków: architektury krajobrazu

Irena Kaźmierczak – Zdjęcie z IX 2019 Piszę do Ciebie po raz pierwszy chyba od czasów kolonii i obozów, bo już nie mogę zadzwonić. Kiedy w lipcu żegnałam moją przyjaciółkę Krysię, obiecałam sobie, że już nigdy tego robić nie będę. Nie mogę jednak dotrzymać tego słowa. Poczułam, choć to bardzo trudne, że muszę to zrobić raz jeszcze. I to nie tylko dla Ciebie, Mamo. Chcę to zrobić także dla tysięcy zwykłych mam, które żegnamy w ciszy, bo cóż można o nich powiedzieć, ponad to, że były czyimiś mamami. Nie wyróżniały się właściwie spośród innych mam. Taka była nasza Mama Irenka. Z pozoru. Raczej cicha, przeważnie w drugim szeregu, po prostu robiła swoje. Urodziła się w styczniu 1934 roku w Samołężu. Była córką Pelagii i Michała Mikołajczaków, miała dwie siostry: starszą Mariannę i młodszą Halinę oraz czterech braci: Stanisława, Mieczysława, Zenona i Kazimierza. Wyszła za mąż w wieku 21 lat, poślubiając Alojzego. Urodziła troje dzieci: Grzegorza, Zbigniewa i mnie – Grażynę. Całe życie pracowała w handlu lub gastronomii. Któż ze starszego pokolenia nie znał Irki ze „słodkiej dziurki”? Tam, już w wieku 7 lat, i ja łyknęłam bakcyla handlu. Zawsze chciałam być nauczycielką albo pracować w sklepie. To Ona przekonywała mnie, że w szkole sprawdzę się lepiej. Sama, jako dziecko marzyła o tym, żeby zostać krawcową. Niestety, w tamtych czasach z dziećmi się nie dyskutowało, potrzebne były ręce do pracy. Poza tym babcia Pelagia wyznawała zasadę, że po co dziewczynie się uczyć, przecież wyjdzie za mąż i będzie wychowywać dzieci. W przypadku Irenki sprawdziło się to częściowo, bo owszem wychowywała dzieci, ale też całe życie pracowała albo w sklepach albo restauracji, kawiarni, barze. Moi znajomi wiedzą, że sama o mało nie urodziłam się w barze „Warta”, gdzie wówczas pracowała Mama, oczywiście do samego końca, bo, jak mówiła, ciąża to nie choroba. Siedem godzin dzieliło wyjście Mamy z pracy od mojego urodzenia na wronieckiej porodówce. Byliśmy przeciętną rodziną, niezbyt bogatą, ale też nie całkiem biedną, jak wówczas większość, w pięcioro gnieździliśmy się w mieszkaniu (pokoju z kuchnią), wynajętym na Zamościu. Kiedy w końcu dostaliśmy duże mieszkanie w bloku, Grzegorz wkrótce wyjechał na studia do Poznania, a ja zamieszkałam na stancji w Wałczu, uczęszczając do szkoły pedagogicznej. W bloku z rodzicami został Zbyszek. Z dzieciństwa pamiętam sytuacje zwykłe i te niecodzienne. Mama pracowała na dwie zmiany, wieczorną kończąc o 22, czyli w domu na Zamościu była po 23. W tym czasie zajmował się nami tata, bądź opiekunki, moja, później Zbyszka, a potem już sami o siebie dbaliśmy. Mama poza zmianą w pracy musiała zadbać o nas: zrobić pranie, przygotować obiad na jutro, wyprasować, coś uszyć, czy zrobić sweter na maszynie. Szczególnie to szycie pamiętam. Były lata osiemdziesiąte, starszemu pokoleniu przypominać nie muszę, jakie to były czasy, młodszemu powiem, że w sklepach nie było nic. Nawet w Kerfurze … A ja miałam bal ósmych klas i marzyła mi się sukienka, której obrazek wycięłam ze „Świata Młodych”. Z dżinsu, obszyta koronkami, z małymi guziczkami… Cudo, którego w sklepie na pewno dostać nie można było. Spałam z tym obrazkiem, licząc na cud. Prosiłam Mamę, żeby mi uszyła taką, ale nie było materiału. Odpuściłam więc sobie. I nagle, w dniu balu, tuż po otwarciu oczu zobaczyłam na drzwiach od pokoju ramiążko, a na nim … moja cudna sukienka! Mamie jakoś udało się handlem wymiennym za kawę, czekoladę, czy inny rarytas, zdobyć podobny materiał, koronki miała w domu, a guziczki odpruła od swojej bluzki. I tak przez noc, kosztem własnego snu, spełniła moje największe marzenie tamtych czasów, ważniejsze nawet, niż świadectwo z paskiem na koniec roku! Takie cuda, później, gdy uczyłam się w Wałczu, w typowym babińcu, czyniła częściej. Przez weekend potrafiła nieraz wyczarować mi takie kiecki, których zazdrościły mi nie tylko koleżanki, ale i nauczyciele, a nawet rodzice moich koleżanek. Podobnie było ze swetrami, które robiła częściowo na drutach, a częściowo na maszynie do robienia swetrów. Miałam taki z napisem Zenek, miałam z chińskim znakiem DUCH (chcę wierzyć w to, że to właśnie oznaczał ów znak). W ogóle potrafiła wyczarować coś z niczego, doświadczała tego nawet Ania, której babcia szyła ubranka dla Barbi… Gdy wyjeżdżałam z „Chęchaczami” do Holandii uszyła mundurek harcerski dla lalki Zosi, którą podarowaliśmy skautom. Zosia miała wszystko: mundurek, pagony, pas, getry, wywijki i buty oraz rogatywkę i chustę. Moja lalka Brygida, o rok młodsza tylko ode mnie, przy okazji też dostała nowe szaty harcerskie. To były cuda, których wówczas w żadnym sklepie nie można było kupić. Pamiętam też 50 poduszek uszytych wspólnie z tatą ze skrawków materiału, jako prezent dla naszej nowej harcówki oraz firanki do harcerskiej kuchni. Ale szczytem pomysłowości była suknia na koncert mojej uwielbianej Republiki. Biało czarne pasy uzyskała barwiąc na czarno dwie tetrowe pieluchy, barwnikiem kupionym u pani Czwojdzińskiej. Oczywiście suknia była jednorazowa, bo wyprać jej nie można było, chyba, że rozpruwając i piorąc pasy czarne i białe osobno. Przez 10 lat i trzy miesiące Mama mieszkała ze mną w Nowej Wsi. Miała swój świat wokół. Początkowo katowała nas wszystkich ogródkiem, którego nikt oprócz Niej nie znosił, ale robiliśmy, co kazała. Przedtem, mieszkając jeszcze w bloku, uprawialiśmy działkę, w podobny sposób. Ale tym sposobem, moje, nawet wbrew mej woli zdobyte umiejętności, przydały się, gdy robiliśmy ogród przy harcówce. Wówczas to ja dowodziłam pracami, a moi harcerze nienawidzili ogrodu. Mama zajmowała się także prasowaniem, za każdym razem pytając, jak to jest, że nie lubię prasować, przecież normalne kobiety robią to bez szemrania. Nie wspomnę o gotowaniu, którego nie cierpiałam, a ona uwielbiała. Jeszcze w ubiegłym miesiącu zdziwiła się, gdy przypaliłam ziemniaki gotowane w garnku … na parze… Ona potrafiła trzy jajka „zafaszerować” na pięć sposobów jednocześnie! Dla mnie zrobienie zwykłej sałatki było szczytem poświęcenia. Nie wspomnę o ciastach. Jej placek z kruszonką do dziś śni się po nocach niektórym! Oczywiście, gdy urodziła się Ania, Mama pomagała mi ją wychowywać. Ania miała babcię, nie musiała mieć opiekunki zanim poszła do przedszkola, a nawet później. Grały w chińczyka guzikami, na wyrysowanej przez babcię planszy, Ania uczyła się przegrywać, co wcale nie było łatwą sztuką, jadły grejfruta na pół, szyły sukienki dla lalek, czytały książeczki i chodziły na spacery. W ostatnich latach sytuacja się odwróciła i cieszy mnie, że moje dziecko widziało potrzebę opieki nad babcią. Mam takie wrażenie, że Mama nigdy nie pogodziła się ze swoją starością. Kiedy już trudno było Jej chodzić i nie chciała jeździć do kościoła, zaproponowałam Jej, że poproszę księdza, by raz w miesiącu do Niej zajrzał. Oburzyła się wówczas, że jak, przecież ksiądz przychodzi do starych i chorych! Miała wówczas ponad 80 lat i nie mogła za bardzo chodzić… A kiedy w ubiegłym roku porządkowałyśmy szafę, znalazłam Jej czarną garsonkę i zapytałam, czy tą zostawiamy? Oburzyła się, mówiąc, że po co? W czarnej chowają stare baby… Czarną wyrzuciłyśmy, zostawiłyśmy fioletową. Miałam naprawdę świetny dom (i ten na Zamościu i ten w bloku) i wspaniałych rodziców. Dom otwarty był dla wszystkich, najczęściej moich, przyjaciół. Obowiązywała w nim tylko jedna zasada: po nie było wstępu. Siedzieć można było do rana, byle w miarę cicho, żeby rodzice mogli spać. Zresztą w bloku w ogóle obowiązywały pewne zasady. Tak więc cała paczka moich przyjaciół: Gomez, Mariusz, Grajek, Kobyła, Pikut, Jagoda, Romka, ciotka Gocha, a potem moi młodzi przyjaciele harcerze, z Groszkiem, często gościli u mnie w bloku. Kiedy skończyłam szkołę średnią zamieszkała u nas (na prawach córki, ze wszystkimi przywilejami ale też obowiązkami domownika) moja przyjaciółka z liceum, ciotka Gocha. Wtedy Mama była w siódmym niebie – my, dwie młode kobiety pracujące w oświacie, a po lekcjach zajmujące się gotowaniem obiadu, pieczeniem placków, czy praniem w pralni (co trwało dwa dni przeważnie). Ja całe życie uważałam, że urodziłam się do innych, wyższych celów, niż przyziemne prace domowe, ale Mama nie wierzyła w to. Do końca życia, zresztą ciągle pytała: jak normalna kobieta może nie lubić prać, prasować, gotować, czy sprzątać. Zawsze odpowiadałam Jej, że normalne to może i lubią… Łatwo nam ze sobą nie było! Dwie silne osobowości pod jednym dachem, wprawdzie w dwóch mieszkaniach, ale zawsze obok: Mama lubiąca ciszę, spokój, działkę i normalne codzienne życie domowe z ciepłym obiadem na czas, telewizor, seriale, gazety z historiami ludzkich losów i ja – czasami huragan emocji, zupełne przeciwieństwo! Mogłam nie jeść cały dzień, jak mnie coś nosiło. Ale jakoś nie pozabijałyśmy się, choć czasem było ostro! Do końca życia Mamy każda z nas pozostała przy swoim zdaniu, ale wypracowałyśmy jakoś tę naszą suwerenność, choć Mama nie zmarnowała żadnej okazji, by mi o tym „braku normalności” przypomnieć. Ale i tak wolała mieszkać ze mną, czego w sumie nie mogłam pojąć. Chociaż, właściwie spełniałam Jej zachciewajki, jak mówiła: krakersiki, batoniki, śliwki w czekoladzie, malagi, owoce, jogurty, raz gęste, raz nie… No i pełna lodówka – syndrom ludzi wojny, którzy zaznali głodu. Na starość Mama czuła się zaopiekowana, jak mówiła. Jeszcze w niedzielę powtarzała mi, że nigdy w życiu Jej tak dobrze nie było, wszystko, czego potrzebuje ma. I gdyby nie te wszystkie choroby, byłoby świetnie. Przez ostatnie półtora roku funkcję opiekunki – powierniczki pełniła Marylka, która ze swoimi pokładami cierpliwości potrafiła spokojnie ugotować Mamie pyszny obiad, mimo ciągłego się Mamy wtrącania do garnków, a przy okazji porozmawiać, posprzątać i pospacerować. Jednym słowem tak, jak Mama lubiła najbardziej. Marylka była z nami do ostatniego Mamy dnia. Równie nieoceniony okazał się doktor Krzysiu, który przychodził na każde wezwanie, i choć wyekspediował Mamę kilka razy do znienawidzonego szpitala, to dzięki temu zawsze z niego wracała. Prawie zawsze… Teraz już Jej nie ma wśród nas. Pozostanie jednak w naszej pamięci, zapewne jeszcze niejedno wspomnienie o Niej rozweseli nasze wspólne biesiady. Historia z drożdżówkami, z owsianką, jabłkiem… Po 22 latach spotka w końcu swojego Alosia. Mam nadzieję, że się odnaleźli i teraz będą razem czuwali nade mną z góry. A że opieki będę potrzebować teraz ogromnej, nie wątpię. Do zobaczenia… Odpoczywaj w spokoju i bez bólu, Mamo. Pewnie będzie mi Ciebie brakowało… I pozdrów Tatę. Grażyna 36. Niech dusza tak drogo zmarłej spoczywa w pokoju, a moje modlitwy niech pomogą jej w drodze do naszego Stwórcy. 37. Niebo otrzymało nowego członka. 38. (Imię zmarłego) spotyka się z ojcem. 39. Osiągnąłeś w życiu wiele dobrych rzeczy, ciężko pracowałeś i zawsze podążałeś ścieżką uczciwości. Śpisz dobrze, przyjacielu.

Boże Wszechmogący, do Ciebie z nadzieją zupełną w miłosierdzie Twoje, pokorną modlitwę zanoszę, prosząc Cię za duszę sługi Twojego (służebnicy Twojej), aby od wszelkich swych nieprawości i wszelkiej za nie kary była za łaską Twoją wyzwolona. Niechaj jej nie trwożą duchy piekielne, a Aniołowie święci do światła wiekuistego, z pracy do odpoczynku, z karania na wieczne radości niech ją zaprowadzą, przez Jezusa Chrystusa Pana naszego. Amen. Nasze intencje modlitewne: Ciasteczka Ta strona używa plików cookie, tzw. ciasteczek, aby ulepszyć stronę i dostosować ją do Twoich potrzeb

30 września Szkoła Podstawowa we Wronowie uczestniczyła w Jesiennym Marszu Pamięci z okazji 84 rocznicy powstania Polskiego Państwa Podziemnego. Uczniowie mieli możliwość wysłuchania historii o naszych bohaterach oraz zapalenia zniczy na grobach żołnierzy Armii Krajowej w Bełżycach i Matczynie.

Trumny i urnyFlotaNamiot i winda pogrzebowa Uroczystość żałobna to bardzo ważny element ludzkiego życia – i jako ostatni jego akord powinna być przygotowana w sposób godny, elegancki, możliwie najbardziej perfekcyjny, z dbałością o szczegóły. Dlatego oferujemy Państwu skorzystanie z windy pogrzebowej. Jej zadaniem jest łagodne, automatyczne opuszczenie trumny do grobu. Winda pogrzebowa niewątpliwie podnosi jakość ceremonii pogrzebowej, wpływając korzystnie na jej całościowy wizerunek estetyczny, ale i redukując ciężar psychiczny, który bardzo się powiększa u uczestników uroczystości głównie w momencie, gdy trumna, czasem niestabilnie kołysząc się na linach, w końcu uderza głucho o dno grobu. Chłodnia Nasze chłodnie spełniają wszystkie wymogi Europejskie. To godne miejsce na oczekiwanie ciała zmarłego do miejsca ostatecznego spoczynku na cmentarzu. Klepsydry Na nich umieszczamy najważniejsze informację dotyczące pogrzebu. Dzięki klepsydrom okoliczni mieszkańcy będą mogli zjawić się na pogrzebie i pożegnać osobę zmarłą modlitwą. Klepsydry są wykonane w formacie A4 a tekst można dowolnie modyfikować. Dzięki laminowaniu są odporne na wilgoć. Tabliczki Wykonane są na z materiału nierdzewnego i zabezpieczone dwoma warstwami specjalnych folii odpornych na warunki atmosferyczne. Dzięki temu nasze tabliczki mogą wytrzymać nawet do 5 lat. Odzież dla zmarłych Ubranie na ostania drogę zmarłego zawsze z fasonem. Kolekcje, tak stylowe jak i klasyczne. Wykonane z wysokiej jakości tkanin i oferowane w przystępnej cenie. Koszule marynarki, garsonki, bielizna, buty. Wszystko w jednym miejscu w siedzibie firmy. Obrazki pamiątkowe Osoby uczestniczące w pogrzebie otrzymują obrazki wspomnieniowe. Są pamiątką o zmarłej osobie. Zawierają imię, nazwisko osoby zmarłej, wiek, miejsce pochówku i modlitwę. Obrazki są dwustronne i laminowane, a dzięki temu trwałe. Dewocjonalia Mamy na sprzedaż modlitewniki oraz różańce w różnych kolorach.

Dziecko leżące obok swojej zmarłej mamy, a obok stoi lekarz zanoszący się płaczem. Właśnie taki widok przedstawia fotografia, która wywołuje niekontrolowaną lawinę łez u nawet najbardziej nieugiętych i obojętnych Internautów. Zdjęcie, które jakiś czas temu obiegło sieć, przedstawia niewyobrażalną tragedię, obok której nie sposób jest przejść obojętnie. Niekiedy Wróć do listy porad W codzienności otaczają nas nie tylko ludzie, ale także przedmioty. Niektóre z nich mają wartość funkcjonalną, inne jedynie sentymentalną. Trudno jest znaleźć jakiś wzór czy wytłumaczenie, które pozwalałoby zrozumieć, dlaczego ktoś z danym przedmiotem nie umie się rozstać. Tak jest już od najmłodszych lat. Nawet maluch przecież za nic w świecie nie wypuści z objęć ukochanego misia. Są też wśród nas tacy, zwłaszcza w starszych pokoleniach pamiętających czasy wielkiego ubóstwa, którzy przechowują przedmioty z myślą, że mogą się przydać albo że podarują je komuś. Trudno jest także wytłumaczyć komuś obcemu, jak cenne może być migoczące w słońcu szkiełko, podarowane przez ukochaną osobę na początku znajomości w czasie górskiej niezapomnianej wycieczki? Wartość przedmiotów trudno więc oszacować, stosując do nich jedynie cenę rynkową. Przedmioty, nawet jeśli wydają się być mało użyteczne, albo wręcz zbędne - mogą być nośnikiem najcenniejszych wspomnień. Spojrzenie na nie może - jak przycisk PLAY w sprzęcie audiowizualnym - przenieść do czasów minionych, często uważanych za najszczęśliwsze. To irracjonalne? Być może. Ale człowiek i jego wnętrze jest tajemnicą, którą należy uszanować. Każdy ma prawo odczuwać i doświadczać według kompasu swojego wewnętrznego świata. Co wkładamy do trumny Zmarłemu? Ten kompas jednak zdaje się jakby gubić, gdy nadchodzi czyjaś śmierć. I chociaż mówi się, że nic na tamten świat nie zabierzemy, to jednak pracownicy zakładów pogrzebowych są często proszeni, aby włożyć coś Zmarłemu do trumny. Zatem: co się wkłada do trumny? Oprócz standardowych akcesoriów pogrzebowych związanych z religią - typu książeczka do nabożeństwa czy różaniec - dość częste są prośby o włożenie okularów czy banknotów, natomiast do trumien dzieci wkłada się często zabawki. Zdarzają się też mniej standardowe przedmioty, stanowiące wyposażenie na drogę do wieczności - jak ulubiona książka, sprzęt grający czy butelka trunku... choć pewnie trzeba by do tej listy jeszcze wiele rzeczy dopisać. Można zadawać sobie pytanie: dlaczego tak się dzieje? Przecież - racjonalnie patrząc - to, co się wkłada do trumny, samemu Zmarłemu już się nie przyda. A jednak tu nie o racjonalność chodzi. Wkładając Zmarłemu do trumny te drobne przedmioty pragniemy po raz ostatni jakby pokazać mu, że pamiętamy o nim i że nasza troska - zamknięta w formie tych niewielkich rzeczy - pójdzie z nim nawet tam, skąd jeszcze nikt nie wrócił... Dlatego spotykając się z prośbą o włożenie do czyjejś trumny jakiegoś drobiazgu bądź dostrzegając w czasie czyjegoś pogrzebu takie nieoczywiste wyposażenie Zmarłego - najlepiej powstrzymać się z szacunkiem od komentarza, gdyż można nieopatrznie bardzo zranić pogrążoną w żałobie Rodzinę. I pamiętać, że przecież miłość, którą otaczali oni Zmarłą Osobę, też pewnie nie była (na szczęście) tylko i wyłącznie racjonalna, ale często nieprzewidywalna i w tej nieprzewidywalności lubiąca sprawiać niespodzianki. A taka postawa serca ma wartość, która przekracza wszelkie wymiary i jest po prostu bezcenna. Zobacz również: 🡆 Czy można odmówić pogrzebu kościelnego?

Od prostych i klasycznych liter i bardziej złożonych i kolorowych wzorów po tradycyjny baner dla mamy lub bardziej emblematyczne tatuaże dla mamy – istnieje wiele sposobów, aby oddać mamie hołd atramentem. Te 45 tatuaży zainspiruje Cię nie tylko wartością artystyczną, ale także poczuciem miłości do mamy stojącej za tą sztuką.

Informacje na temat osoby zmarłej powinny znajdować się w widocznym miejscu na trumnie tak, aby każdy uczestnik ceremonii pogrzebowej mógł je bez problemu odczytać. Stanowi to symboliczny gest upamiętnienia względem żegnanej osoby. Właśnie z tego powodu powstały tabliczki natrumienne, na których umieszcza się imię, nazwisko i datę śmierci zmarłego. MPUK Sp. z oferuje Państwu szeroki wybór tablic na trumny tradycyjne. W sprzedaży mamy modele zarówno aluminiowe, jak i plastikowe, odporne na szkodliwe działanie czynników atmosferycznych. Wszystkie tabliczki cechuje bogate wzornictwo i różnorodny kształt. Dostępne są w kolorze czarnym, białym srebrnym i złotym. Jednak w ramach naszych usług tabliczki wykonujemy również według indywidualnego projektu. Z chęcią pomożemy Państwu dopasować je do stylu wybranego modelu trumny.

643eHYT.

277jxmgbtp.pages.dev/4

277jxmgbtp.pages.dev/1

obrazki dla zmarłej mamy